پروژه فکری فیشته در بستری رمانتیک صورت یافته است، او علاوه بر اینکه وامدار سنت روشن اندیشی است از جهاتی جزو فلاسفه بزرگ رمانتیک و منبع الهام آنها محسوب می شود. چگونگی گذار فیشته از مفهوم آگاهی به مفهوم عمل، حتما وابسته به استقرار او در سنت رمانتیک است. یکی از مفاهیم مهم رمانتیک، مفهوم عمل است و ضرورت فراروی از آگاهی به تحقق عملی آن. دومین نکته درباره فلسفه فیشته، ریشه در پرسش و به تبع آن، خواست فلسفه آلمانی در ابتدای قرن هجدهم و پس از آن دارد. آنها در پی این بودند که فلسفه را به مقام علم برسانند. الگوی فیزیک نیوتنی این خواست و پرسش را ایجاد کرده بود. ما توانسته ایم در فیزیک نیوتنی، مباحث مشوش در حوزه علوم طبیعی را به جای خوبی برسانیم اما آیا چنین چیزی در فلسفه نیز ممکن است؟ آیا می توان از پراکندگی تفکر فاصله گرفت؟