اوضاع و احوال مطبوعات و ما، شبیه چراغ نیم سوزی است که مدام به مراحل خاص خاموشی نزدیک می شود و مدام ما را دل نگران می کند. اما این طور هم نیست که وقتی روزنامه نگاری و می دانی این خانه ای که داری روی آب بنا شده، حال خوش نداشته باشی و نخواهی که زندگی را شفاف و شاد نبینی. اصل واقع روزنامه نگاری همان شفافیت و صراحت زندگی است و ما روزنامه نگارها در تمام این چند سال اخیر، اگر یک چیز را به درستی یاد گرفته باشیم، همین است که باید برای ماندن در میدان، ایستاد و از لحظه لحظه پیش رو، استفاده کرد. ما شغلی داریم که ممکن است فردا صبح نداشته باشیم، روزگاری داریم که ممکن است در یک لحظه آوار ناخوشی ها را به سرمان بریزد، اما با این حال هستیم و این بودن را آنچنان که حافظ می خواند تعبیر می کنیم: «ایستاده ام چو شمع، مترسان ز آتشم». عکسی که می بینید، تحریریه روزنامه اعتماد است در تنها روزی که به نام اهالی اش در تقویم ثبت شده است.