تابستان که به نیمه می رسد گرما هم آدم را نصف جان می کند، اما بیشتر دلم به حال بچه هایی می سوزد که از کلاس های تابستانی بهره مند می شوند. دوره ما با شروع تابستان آگهی هایی که کلاس شعر و داستان را در کنار موج سواری و قایقرانی تبلیغ می کردند فراوان بود، نتیجه اش خیلی از شعرای موج سوار فعلی است که صبح با کودکان کار عکس می گیرند و عصر در اپنینگ فروشگاه ورساچی -همان بازگشایی خودمان- شرکت می کنند. ما هم بعضی از این کلاس ها را می رفتیم البته خوشبختانه دریاچه ارومیه همان موقع هم مواج نبود و ما موج سواری را یاد نگرفتیم اما تابستان برای نسل ما بیشتر در کوچه ها جاری بود.خیس عرق برای چند ثانیه تا خانه بدوی و دهانت را به شیر آب حیاط بچسبانی و دوباره بدوی کوچه و از دور داد بزنی بچه ها من اومدم تا همه خیالشان راحت شود که حواست به سهم خودت از کوچه و کودکی است.