چاپ مطالبی که به وضعیت واقعی زنان می پرداخت، به کلی ممنوع بود. دهه 40 تا 50 که رژیم همه هم و غمش را در جهت تغییر فرهنگ جامعه صرف می کرد و به طور طبیعی بیشترین انرژی اش را بر روی زنان متمرکز کرده بود، شعار برابری و تساوی زن به تقلید از موج فمنیسم غربی در ایران رواج پیدا کرد. ورود زنان به عرصه های مختلف اجتماعی که با فرهنگ سازی رسانه ها از جمله تلویزیون و نشریات و با تلاش بنیادهای وابسته به دربار همچون بنیاد فرح، هموار شده بود، برخی از زنان را به این اشتباه انداخت که ارزش ها و سنت ها همانند قیدوبند آن ها را از پیشرفت محروم می کند، پس در جهت برداشتن این قیدها تلاش کردند و ناگهان خود را در جامعه ای دیدند که از همهمه و هجوم فرهنگ غربی در حال انفجار بود.