موسسه مطالعات امنیت ملی در تل آویو گفت، توافقنامه هسته ای میان ایران و قدرت های بزرگ، فرصتی برای تغییر رفتار تهران است.

سیما شاین در نشریه «نشنال اینترست» نوشت: سالگرد امضای توافقنامه هسته ای، روزی معمولی در تقویم است زیرا کسی تصور نمی کند ایران قبل از بهره مندی از امتیازات قابل ملاحظه ای که به واسطه این توافقنامه به این کشور تعلق گرفته است، از آن تخطی کند.

وی می افزاید: مسئله کلیدی پیش روی تصمیم گیرندگان غربی و دولت آمریکا این است که چگونه باید از فرصت چند ساله ای که به واسطه این توافقنامه به دست آوردند برای ایجاد تغییری اساسی در سیاست ایران- در سطح منطقه، حمایتش از تروریسم و برخوردش با شهروندان- و بازگرداندن این کشور به جایگاه مورد نظر غرب استفاده کنند.

نویسنده با یادآوری اینکه نجات و حفاظت از انقلاب، هدف اصلی حکومت ایران است، افزود: برحسب تصادف، در این مورد، حکومت این کشور فرقی با سایر حکومت ها ندارد. از این رو، پس از فشار اقتصادی ناشی از تحریم ها و نگرانی از تشدید آنها، رهبر عالی ایران با آغاز مذاکرات در عمان موافقت کرد.

از این مسئله می توان به نتایج مهمی رسید؛ اینکه تصمیم نهایی با رهبر عالی است و مهم تر آنکه، او فردی منطقی و عقلانی و بر مبنای هزینه- فایده حرکت می کند.

شاین افزود، پس از اجرای توافقنامه هسته ای و لغو تحریم ها، اختلاف سیاسی میان گروه های اصلی قدرت در ایران، بر مسایلی مانند تداوم انقلاب متمرکز شده است.

جناح «حسن روحانی» در تلاش است تا به مردم ثابت کند وعده انتخاباتی او مبنی بر ادامه چرخیدن سانتریفیوژها و لغو تحریم ها همچنان محفوظ است. جناح مقابل از گشوده شدن درهای اقتصاد کشور به روی غرب نگران و بر این باور است که این کار موجب رخنه غرب و به مخاطره انداختن کشور در بلند مدت خواهد شد.

وی ادامه می دهد: می توان گفت که جناح روحانی مایل است مدل درهای بازچین را ارایه کند و طیف مقابل آن، با استناد به الگوی «میخائیل گورباچف» در اتحاد جماهیر شوروی می گوید، گلاسنوست و پروسترویکا بود که موجب سقوط شوروی سابق شد.