این که با براون همانند یک صاحب منصب انگلیسی برخورد می شود و به هر شهری که پا می گذارد، توصیه نامه ای را برای شخصی به همراه دارد و ملاقات های آشکار و نهان وی با بابیان مسایلی نیست که بتوان از آن ها به سادگی گذشت. گذشته از مردم عادی؛ همچون بلوچی که براون از آن در خاطراتش صحبت می کند، حتی برخی از صاحب منصب ها هم نسبت به او با دیده یک شخص دارای مسئولیت از سوی کشور انگلستان نگاه می کنند و گاهی نفوذ او را نیز برای حمایت دولت مرکزی می طلبند. براون قبل از حضورش در ایران یکبار به مسئله ظنین بودن ترک ها نیز اشاره دارد اما با رندی مخصوص به خودش آن را به مسئله مسیحی بودن خود ربط می دهد.