روز گذشته جشنواره امام رضا به کار خود پایان داد؛ جشنواره ای که هرساله بخوبی برگزار می شود از هنرمندانی که در آثارشان رویکرد مذهبی دارند، تجلیل می کند و تلاش دارد در شناساندن وجوه مختلف شخصیتی آن امام بزرگ فعالیت های ارزشمندی انجام دهد.

با این همه اما گمان می کنم هنوز راه زیادی مانده تا مسیر فیلمسازی یا نوشتن کتاب درباره امام رضا(ع) هموار شود. هنوز نوشتن کتاب یا ساختن فیلم درباره امام رضا(ع) برای نویسندگان و فیلمسازان و خالقان آثار هنری به مثابه امری گنگ و نه چندان تبیین شده است؛ امری ناآشنا که نه محورها و نه حواشی و ملحقاتش هیچ کدام در بوته پژوهشی جامع الاطراف قرار نگرفته اند. با همین رویکرد هم طبیعتا ایده ها همان دستمایه هایی است که شاید اگر هنرمند صد سال پیش هم می خواست به آنها بپردازد، چیزی جز آنها عایدش نمی شود. انگار هیچ نهاد و ارگانی نیامده است تا کاری جدی و درخور نام مبارک حضرت ثامن الائمه(ع) انجام دهد و از زندگی امام رضا سوژه هایی استخراج کند تا نویسنده و فیلمساز و نقاش و... اگر خواست درباره امام رضا(ع) اثری تولید کند، بجز زندگی امام کریم، گزینه های دیگری هم داشته باشد؛ گزینه هایی ملهم از وجوه مختلف شخصیت و روحیات آن امام و اتفاقات واقع شده در زندگی ایشان.

تاکنون شاید در حوزه فیلم و سریال، تنها همان یک مجموعه ولایت عشق درباره امام هشتم(ع) ساخته شده است و یکی دو فیلم که اشارات مستقیم و غیرمستقیمی به حضرت ثامن الائمه دارند؛ فیلم هایی مثل هرشب تنهایی و کیمیا و...

شاید اگر مفاهیم و موارد برجسته در مورد شخصیت و خلقیات و روحیات امام رضا پردازش می شد و مصالحی برای ساخت آثار هنری در اختیار هنرمندان قرار می گرفت، حالااین قدر دست هایمان خالی نبود. شاید اگر بعضی نهادها که این روزها کمر بسته اند به اکران فیلم های شبه روشنفکری، در مورد انجام کارهایی مانند این و در مسیر ترویج تفکر و اندیشه و آشنا کردن مردم با زندگی و شخصیت امام هشتم(ع) بسیج می شدند، حالااوضاع فرهنگ و هنرمان به از این بود که هست.