اعمال فشار، خشونت، تهدید، توپ و تشر و اتمام حجت ممکن است بین دشمنان و در حالتی جنگی مفید باشد: «تا فردا فرصت دارید سربازانتان را عقب ببرید وگرنه ما با نیروی هوایی مان پاسخ خواهیم داد!». اتمام حجت یعنی؛ «این کار را انجام بده وگرنه...»

در هر ارتباطی اگر احترام، ملاحظه، محبت یا عشق که از عناصر اصلی هستند، وجود نداشته باشد، رابطه به بازی قدرت تبدیل می شود. اشخاصی که در ارتباطات بین فردی از اتمام حجت استفاده می کنند، جهالت یا ضعف خود را نشان می دهند.

روش های نظامی قوی در محیط کار یا خانه جایگاهی ندارد، کارفرمایانی که از اتمام حجت استفاده می کنند، معمولامورد تنفر هستند و هرگونه همکاری یا مساعدتی هم که دریافت کنند، به احتمال زیاد موقت و مصنوعی است. احتمال کاهش تولید و حتی خرابکاری نیز هست.

توپ و تشر، عشق و وفاداری به وجود نمی آورد. در واقع چنین روش هایی باعث ایجاد فاصله و شاید حتی احساس غریبگی و رنجش و آزردگی می شود. اشخاص عاقل، امر و نهی نمی کنند، اتمام حجت نمی کنند. آنها درخواست هایشان را مطرح می کنند و احساساتشان را در میان می گذارند. آنها می دانند اتمام حجت روشی مطمئن برای تخریب روابط است و شرایط گفت وگو را از بین می برد. نکته کلیدی این که گفت وگو و مذاکره به جروبحث پایان می دهد.