روشی که خودتان را معرفی می کنید، تاثیر بسزایی در نظر دیگران در ارزیابی شما دارد. هرگونه افراط در خودبزرگ بینی یا تواضع اثری مخرب در روابط و زندگی شما خواهد داشت. تواضع نادرست و خودکم بینی به مرور باعث انزوا و تنهایی می شود.

فراموش نکنیم که لاف زدن و خودنمایی مردم را آزار می دهد، فرد لاف زن، توانایی های خود را بزرگنمایی می کند و مردم این کار را دوست ندارند. فردی که تواضع نادرست و افراطی دارد، باز هم موردپسند مردم نیست، چون او هم توانایی های خود را دست کم می گیرد و اجازه نمی دهد مردم واقعیت را درک کنند.

اما حد وسطی نیز وجود دارد؛ بهتر است صادقانه نقاط قوت خود را بدون این که آنها را دست کم بگیرید، بپذیرید و درباره آنها با دیگران هم صحبت کنید. شما نباید استعدادهایتان را پنهان کنید و نه با تکبر لاف بزنید. اگر توانایی تان را به جای کوچک و انکار کردن، بپذیرید از طردشدگی غیرضروری ناشی از بدفهمی جلوگیری خواهید کرد و در چنین شرایطی دیگران احساس شما را درک می کنند. نشان دادن توانایی ها، خودبزرگ بینی نیست؛ بلکه آشکارسازی و نشان دادن مهارت هایی است که شما از آنها برخوردارید.

بهتر است اگر در کاری استعداد داریم، آن را مطرح کنیم. این کار خودخواهی نیست؛ بلکه صداقت فردی را به نمایش می گذارد. بین غرور افراطی و تواضع نابجا میانه ای هم وجود دارد و آن صادقانه بیان کردن استعدادها و توانایی هایی است که برخلاف لاف و حرف در عمل نیز دیده می شود.