زبان فارسی قابلیت های زیادی دارد. همین قابلیت های متنوع و جذابش ما ایرانیان را با طبعی شاعرانه بار آورده است البته من زبان شناسی بلد نیستم، اما در کاربرد محاوره ای زبان مادری ام آن قدر مهارت دارم که بتوانم طنازی های آن را بشناسم و بدانم با این زبان چه ها می شود کرد.

یکی از جذابیت های زبان فارسی (شاید در زبان های دیگر هم همین گونه باشد) قابلیت های چندگانه و هم معنی یک واژه است. این قابلیت به نوعی تیغ دو دم است. هم می تواند کارکرد خوب و منطقی از آن گرفت (مثل وقتی از واژه ها برای شعر و شاعری استفاده می کنیم و از صنایع و ارائه های ادبی بهره مطلق می بریم) و هم می تواند خطاهای کاربردی برایمان