مردمی که برای خرید یا دیدن فیلم فروشنده به سمت کوروش می رفتند، از راه بازماندند. چاله ای دهان باز کرده و نه تنها خیابان پیامبر مرکزی بلکه چند اتوبان منتهی به آن را برای ساعتی مسدود کرد. این اولین بار نیست که آسفالت خیابان های تهران، هری می ریزد پایین و لابد آخرین بار هم نخواهد بود، چرا که هر بار دلیلی برای آن اعلام کرده اند؛ از حفاری های مترو گرفته تا تاسیسات زیر زمینی و آب هایی که لای سطوح مختلف خاک جابه جا می شوند و گاه زیر سطح یک خیابان را خالی می کنند و عبور یک ماشین کافی است تا چاله ای پرهزینه با خطرات احتمالی مالی و جانی روی دست شهر باقی بماند؛ اما اگر ابعاد این چاله ها را در نظر بگیریم، هنوز چاله هایی که بابک زنجانی بر چهره شهر به یادگار گذاشت، در بالای لیست قرار دارند، مثلاهزینه پرکردن چاله «ایران زمین»، 5،5میلیارد تومان برآورد شده است!

وقتی یک خودروی 206 به راحتی درون گودال خیابان پیامبر می افتد، باید قطر دهان باز خیابان در حدود 10 متر باشد و.... سوال اینجاست که این حفره ها، یا فرونشست های زمین، چقدر هزینه روی دست تهران می گذارند، آن هم زمانی که شهرداری هر ساله، فقط 10 میلیون متر مربع آسفالت به جان چاله چوله های خیابان ها می ریزد و باز هم یکی از مهم ترین دغدغه های مردم همین چاله های پرنشده است. اگر گودی خیابان ایران زمین، با این عمق و قطر، بیش از پنج میلیارد تومان هزینه داشته باشد، مردم تهران تا چه زمانی باید برای این چاله ها، هزینه بپردازند و باز هم آماده فروریختن خیابان و قطع برق و گاز باشند؟