گفتمان جهانی انقلاب اسلامی بر اساس مبانی ای سامان یافته که شناخت و تقویت هر یک می تواند در جهت حفظ و مانایی و پایایی این گفتمان بسیار مفید باشد. هر یک از این مبانی، دارای الگوواره هایی است که در تطور علمی جامعه نخبگانی و عملی جامعه اسلامی به بلوغ و کمال رسیده است. این مبانی، براساس روش خاص، استنباط علمی و در ساختار عملی زندگی و سبک زیست امت شکل گرفته است. توجه به حوزه روش شناسی برای شناخت چگونگی استنباط علمی و ورود به حوزه عملی می تواند برای بقا و نیز تطور و پویایی آن بسیار مهم باشد؛ زیرا اگر این روش ها و مبانی شناخته نشود، حساسیتی روی آن اعمال نخواهد شد و در نهایت انقلاب اسلامی دچار همان افت و آفتی می شود که در عصر نخست اسلام و سپس در دوره سربداران و صفویان و مشروطه خواهان دچار شده است.