در دهه های پایانی قرن هجدهم و سال های آغازین قرن نوزدهم میلادی تحولاتی در سطح منطقه و جهان به وقوع پیوست که سبب ورود ایران به دایره سیاست بین الملل شد. به لحاظ منطقه ای در سال 1786 م./1201 ق دولت بریتانیا از طریق کمپانی هند شرقی، سلطه کامل خود بر هندوستان را برقرار کرد. واقعه ای که سبب شد تا از این پس خلیج فارس علاوه بر اهمیت تجاری به لحاظ امنیتی نیز برای بریتانیا حائز اهمیت باشد؛ واقعیتی که تا مدت زمانی بیش از یک قرن نقش اساسی در شکل دهی سیاست های بریتانیا در منطقه داشت. در شمال کشور نیز روسیه، مجددا سیاست پیشروی به سمت جنوب و دستیابی به آب های گرم خلیج فارس را به منظور نزدیکی با هندوستان مدنظر قرار داده بود.