هوشنگ مرادی کرمانی نویسنده ای قهار است. نویسنده ای کاربلد که صنعت داستان نویسی را به خوبی می داند و داستان هایش روان و ساده، زندگی را تصویر می کنند. داستان های ساده ای که تصویری از زندگی هستند و با آگاهی مرادی کرمانی به داستان نویسی و تجربه هایی که در زندگی داشته خلق شده اند. کودکان، آثار مرادی کرمانی را دوست دارند و بزرگسالان هم اگر خاطره ای از آثارش در کودکی نداشته باشند، در بزرگسالی با خواندن داستان هایش، تصویر زنده ای دریافت می کنند. این نویسنده به خوبی توانسته از تجربه زندگی در کرمان و تهران، اندوخته ای از داستان را به دست بیاورد و این داستان ها را به خوبی روایت کند. برای همین است که در سینمای ایران نویسنده ای است محبوب که داستان هایش به تصویر درآمده و مخاطب هم در هر سن و سالی، چه سریال و فیلم های کودکان و چه فیلم بزرگسالان، با او ارتباط برقرار کند.

در روز تولد هوشنگ مرادی کرمانی به او می گویم که تولدش مبارک. برایش آرزو می کنم که سال خوبی داشته باشد. همچنان سال های سال بتازاند و داستان های قشنگ و دوست داشتنی بنویسد. و یک آرزوی مهم تر هم برای او دارم: آرزو می کنم که گرفتار این روزگار نشود و مانند سایرین دچار بیماری کینه توزی و بیماری های ناخوشایند اخلاقی که این روزها به آن دچار می شوند، نشود و همیشه خوب و دوست داشتنی باقی بماند.

پی نوشت: در آستانه تولد هوشنگ مرادی کرمانی با کارگردانی تماس گرفتیم که یکی از دوست داشتنی ترین فیلم های سال های اخیرش، «مهمان مامان» را براساس داستانی از این نویسنده حوزه کودک و نوجوان ساخته. داریوش مهرجویی درباره مرادی کرمانی صحبت کرد و البته به این سوال جواب داد: «چه ویژگی در آثار مرادی کرمانی است که سینمای ایران در این سال ها بسیار از این داستان ها استفاده کرده و آثار به یادمانی هم خلق شده.»