در میان اظهارنظرها درباره موضوع داغ این روزهای محافل خبری، حتی گفته شد FATF ترکمنچای دوم است، اما کمتر کسی در روزهای گذشته به این مساله پرداخت که اصلاFTAF چیست؟ و حضور نام ایران در «لیست سیاه» این سازمان یعنی چه؟

FATF یک قرارداد نیست، یک سازمان بین دولتی است. «گروه ویژه اقدام مالی» در سال 1989 به ابتکار کشورهای عضو گروه «جی 7» تشکیل شد تا بررسی هایی درباره وضعیت قوانین مبارزه با پولشویی در بازارهای مختلف مالی را در سرتاسر جهان انجام دهد و نتیجه آن را در جلسات هر چهار ماه یک بار خود به اطلاع کشورهای عضو برساند تا این کشورها بتوانند ریسک سرمایه گذاری در بازارهای مالی هدف را بررسی و در مورد سرمایه گذارانی که به «کشورهای مشکوک» می روند احتیاط کنند. در این زمان، گروه ویژه اقدام مالی، تنها 16 عضو رسمی داشت و وظیفه ای که برایش در نظر گرفته شده بود این بود که روند پولشویی در دنیا را بررسی کند، در سطح ملی و بین المللی بر نحوه اجرای قوانین و فعالیت های مالی کشورها نظارت و استانداردهایی برای مبارزه با پولشویی طراحی کند. مقررات مبارزه با پولشویی شامل قوانینی است که اشخاص و شرکت ها را موظف می کند در مورد نحوه کسب درآمدشان به دولت ها توضیح دهند، از این راه، پول هایی که از راه های نامشروع، مانند قاچاق، رشوه و تخلف های مالی به دست آمده است، برای ورود به بازارهای مالی با دشواری بیشتری رو به رو می شود و سلامت نظام مالی و اقتصادی قابل تضمین تر خواهد بود. در سال 2001 بعد از حملات تروریستی 11 سپتامبر به برج های مرکز تجارت جهانی در نیویورک، یک وظیفه دیگر هم به عهده کارشناسان سازمان گذاشته شد و آن اینکه «بازارهای هدف برای سرمایه گذاری را از نظر وجود امکان تامین مالی تروریسم» بررسی کنند. FATF در مورد پولشویی 40 توصیه و در مورد تامین مالی تروریسم 9 توصیه دارد که بر اساس آنها کشورهای مختلف را بررسی و رده بندی می کند. توصیه های این نهاد می تواند از طریق وضع قوانین داخلی توسط کشورها، به اجرا دربیاید و زمینه های پولشویی و تامین مالی تروریسم را کاهش دهد.