در سال 1350 از گرگان به کرمان منتقل شدم و یکسره به سمت فرماندهی گروهان بافت به این شهرستان رفتم و با عیال و اولاد در این شهر دورافتاده و بن بست ییلاقی رحل اقامت گزیدیم.

این شهر فاقد شهربانی بود و به ناچار امور انتظامی شهر به عهده ژاندارمری بود. مردم ساکن این شهرستان از نظر بضاعت مالی در ردیف متوسط و از نظر مذهبی و دیانت حد بالایی داشتند و بسیار آرام و محبوب و مهربان بودند. از نظر اینکه این شهرستان بن بست بود و مردمانی آرام و سربه زیر داشت افراد تبعیدی را به بافت می فرستادند در نتیجه همواره چندین نفر از افراد شرور و قاچاقچی میهمان ما بودند که اغلب در این محل بند نمی شدند و به محل خودشان یا جای دیگر فرار می کردند و ساواک و دادگستری و سایر مقامات نیز هیچ گونه پیگیری ای در کار آنها نداشتند و اصلاسراغ آنها را نمی گرفتند.