در دیدار دو روز پیش «مولود چاووش اوغلو»، وزیر خارجه ترکیه، با عادل الجبیر، همتای سعودی او، دو طرف ضمن تاکید بر نقش نداشتن اسد در مرحله انتقالی قدرت از آمادگی آنکارا و ریاض برای بیرون راندن نیروهای داعش از رقه و نیز پیشمرگه های کرد از نزدیکی مرزهای ترکیه خبر دادند. چاووش اوغلو همچنین از تاسیس شورای هماهنگی مشترک اقتصادی و دفاعی بین دو کشور سخن گفت و افزود برای پیشبرد بهتر، هشت کمیته برای تقویت روابط برپا می شود. باید گفت شناخت و پاسداری از منافع ملی، شاه بیت دیپلماسی نوین است که در سایه همین استراتژی، می توان روابط ترکیه و عربستان را -هرچند آمیخته به دلخوری های پیشین – رو به رشد تفسیر کرد؛ البته ترک ها بهبود روابط با ریاض را مدیون سیاست ملک سلمان، پادشاه فعلی عربستان، هستند که حتی در دوران ولیعهدی اش در راستای زدودن ابرهای سیاه بر فراز روابط دوجانبه تلاش زیادی کرد و در سفر 2013 خود به آنکارا، چندین قرارداد نظامی به امضا رساند. در همان زمان آگاهان سیاسی، پیش بینی کردند که عربستان در پی ترمیم روابطش با آنکارا، رویای کاستن از نقش ایران را در منطقه در سر می پروراند. روابط عربستان و ترکیه در سال های زمامداری اردوغان در شکراب ترین برهه آن نیز هیچ گاه قطع نشد. حجم تجارت دو کشور تا سال گذشته در حدود هشت میلیارد دلار برآورد شده است. در همین چارچوب روزنامه النهار، چاپ لبنان، نوشت اقتصاد آنکارا به تامین سهم خود در بازارهای پر رونق عربستان و دیگر کشورهای عربی خلیج فارس نیاز دارد و این دقیقا همان هدفی است که از طریق نزدیکی با ریاض محقق می شود؛ درحال حاضر بیش از 400 شرکت عربستانی با سرمایه ای بالای یک میلیارد دلار در ترکیه به فعالیت مشغول اند. در سوی دیگر، ایران قرار دارد که بنا به گفته مقام های ترکیه حجم روابط دو کشور تا سقف سی میلیارد دلار هم پیش بینی شده است. ترکیه همچنین برای دسترسی به افغانستان و مشارکت در طرح های بازسازی این کشور نیازمند جلب همکاری ایران است. کارشناسان، آینده روابط تجاری و اقتصادی آنکارا- کابل در سال های آینده را روشن ارزیابی می کنند. حال باید دید ترکیه میان ایران و عربستان کدام را بر می گزیند؟