بی محابا می گذشتند از خط مقدم می گذشتند و یکی یکی آسمانی می شدند، یکی یکی پل می زدند از زمین های خاکی هویزه، خرمشهر، دزفول، سوسنگرد و... تا بهشت. حالا28 سال هم که از آن روزها گذشته باشد، صفحات تقویم پشت سرهم که ورق خورده باشد، یاد شهدای دفاع مقدس از خاطر مردم پاک نمی شود. شهدایی که در این سال ها اسمشان زینت بخش نام معابر و خیابان ها بوده است، مردان بی ادعایی که در گیرودار زندگی های پرهیاهوی امروزی آمده اند و شده اند آبروی کوچه ها؛ شده اند افتخار محله ها. شهدایی که حالاعلاوه بر نام، تصویرشان هم روی دیوار برخی کوچه ها نصب شده؛ مردانی که کهف وار بعد از سال ها، برگشته اند و با نگاه های نافذ و مهربانشان چشم دوخته اند به ما که صبح ها با عجله خانه هایمان را به بهانه درس و کار و... ترک می کنیم و شب ها خسته و سرگردان به خانه برمی گردیم.