سالن اصلی مجموعه تئاترشهر شنبه شب میزبان جمعی از هنرمندان باتجربه تئاتر ایران بود. اکبر زنجانپور، مرضیه برومند، آتیلاپسیانی، حسین محب اهری، هوشنگ قوانلو، اصغر همت و دیگرانی که در مراسمی به احترام شصت وهفتمین سالگرد تولد رضا ژیان کنار یکدیگر نشستند. رضا ژیان به جمعی خاص از هنرمندان تئاتر معاصر منسوب می شود. هنرمندانی که با هر اثر، تجربه ای ناب و هیجان انگیز در کارنامه تئاتری کشور در دهه 40 و 50 ثبت کردند. «کارگاه نمایش» در آن دوران به مرکز تجمع استعدادها و هنرمندان جوانی بدل شد که از بازیگر و کارگردان تا نویسنده و طراح صحنه را در خود جای داد.چنانچه صحبت های محمد ژیان - برادر رضا ژیان- و آتیلاپسیانی که عضویت در کارگاه نمایش را از کودکی تا نوجوانی تجربه کرد موید همین نظر بود. محمد ژیان در ابتدای این نمایشنامه به ماجرایی اشاره می کند که در جریان مراسم بارها توسط هنرمندان به آن اشاره شد. محمد ژیان در همین رابطه بیان کرد: «آنچه در مقدمه نمایشنامه «دوستان بامحبت» به آن اشاره کرده ام این است که پس از رفتن رضا از ایران در سال 62، من و دوستانش به شدت خواهان بازگشت او بودیم اما هرچه می کردیم موفق نمی شدیم، تا اینکه پس از سال ها با اطلاع حمید جبلی طی نامه ای به رضا، حقیقتی را برایش مطرح کردم که در واقع حقیقت نداشت و امیدوار بودم به دلیل علاقه بسیار زیادش به جبلی، کلکم بگیرد. برایش نوشتم: رضاجان متاسفانه حمید جبلی دچار بیماری سرطان شده و حال خوبی ندارد و یکی از آرزوهایش دیدار شماست! تلاش ما جواب داد و رضا در سال 76 به ایران بازگشت.»اتفاق مبارک دومی که در مراسم شصت وهفتمین زادروز تولد رضا ژیان رخ داد، استقبال حمید جبلی از پیشنهاد روزنامه اعتماد بود. ما در گزارشی درخواست کردیم که دست اندرکاران مراسم، پیگیر تاسیس محلی به عنوان «آرشیو دیداری، مکتوب و شنیداری تئاتر» شوند. حمید جبلی در پایان مراسم و هنگام دریافت تندیس یادبود از دست مانی ژیان، گفت: «امیدوارم در اداره تئاتر یا خانه تئاتر یک اتاق به عنوان آرشیو تئاتر درست شود. ما موزه موسیقی و آرشیو سینما داریم اما چنین چیزی در تئاتر وجود ندارد. به طور مشخص ما برای جمع آوری آنچه در مورد رضا ژیان دیدید به غیر از آرشیو شخصی محمد ژیان منبع دیگری نداشتیم. واقعیت این است که تئاتر نسبت به هنرهای دیگر بسیار مظلوم واقع شده است.»