تالاب های هامون و هورالعظیم، یکی در گوشه جنوب شرقی و دیگری در گوشه جنوب غربی کشور، از تالاب ها و حوضه های آبی مهم و اثر گذار استانی محسوب می شدند، آنقدر که هامون، زندگی ها را به جریان می انداخت و قوت روزانه مردم هامون نشین را تامین می کرد و هورالعظیم هم روزگذران ده ها روستا و آبادی مجاورش بود، روستاهایی که از بین رفته اند، نه به واسطه جنگ هشت ساله که به خاطر خشک شدن هور. یک سوم هورالعظیم در خاک ایران است و دو سومش در خاک عراق. تخصیص نیافتن حقابه زیست محیطی به این تالاب، فعالیت های حفاری های نفتی در میانه هور و بی توجهی طرف عراقی به خشک شدنش، دست به دست هم داد تا هورالعظیم در آستانه نابودی قرار