میزهای سه نفره، کلاس های پر جمعیت و دیوارهای گچی کلاس از جنس نوستالژی های دهه شصتی است که در تقابل با میز و نیمکت های دونفره یا تک نفره، کلاس های بزرگ و مجهز با در و پنجره های رنگی مدارس امروزی نشانه خوبی است بر اهمیت پیدا کردن مفهوم سرمایه انسانی در فرایند آموزش و پرورش در طول سال هایی که گذشت؛ مفهومی که در ادبیات اقتصادی آن سال ها نیز در میان شلوغی و ازدحام جمعیت از آن غفلت شد.

در آن زمان، اقتصاد دانان بیشتر به این موضوع می پرداختند که حاصل تولید چگونه باید در میان نیروی کار، سرمایه، زمین و منابع طبیعی توزیع شود. آنها در تجزیه و تحلیل های اقتصادی خود به این واقعیت که افراد از نظر توانایی