کنسرت «داوود آزاد» جمعه شب گذشته در تالار وحدت برگزار شد. در این برنامه، آزاد علاوه بر خواندن، به نواختن تنبور، عود و تار پرداخت و گروهی از نوازندگان با سازهای متعددی مانند قانون، نی، دف، تنبک، کمانچه، کوزه و قیچک او را همراهی کردند. هرچند در برخی قطعه ها، دو یا سه ساز اصلابه صدا درنمی آمدند و در یک قطعه نیز تعدادی از نوازندگان سازهای خود را زمین گذاشتند و با دست زدن، ریتم موسیقی را دنبال کردند. در چند قطعه نیز یک سماع گر در پشت گروه موسیقی به اجرای حرکات مخصوص می پرداخت.

پیش از آغاز کنسرت، آزاد در سخنان کوتاهی توضیح داد که بعد از 10 سال موفق شده در تهران کنسرتی اجرا کند و افزود: البته این طور نبود که نخواهیم در این 10 سال کنسرتی داشته باشیم، اما مسائلی پیش آمد که این اتفاق نیفتاد. امیدوارم این کنسرت شروع خوبی برای برگزاری کنسرت های بعدی باشد.او همچنین گفت: امشب مصادف با دو اتفاق خوب است؛ استاد شجریان به ایران وارد شدند که برای ایشان آرزوی سلامتی داریم و اتفاق دیگر سالروز تولد یکی از نوازندگان گروه ما، رابعه زند - نوازنده قانون - است.بخش نخست کنسرت با اجرای قطعه «بی نشان» آغاز شد و در ادامه، «هوالاول»، «عاشقی» و «شیدا شده ای» نواخته و خوانده شد. در ادامه، قطعه «گتمه گتمه» به زبان آذری به اجرا درآمد و مخاطبانی که بیشتر صندلی های تالار وحدت را پر کرده بودند، از آن استقبال کردند. «آن دلبر من» پایان بخش قسمت نخست این کنسرت بود. آزاد در آغاز بخش دوم این برنامه، گفت: امیدوارم به حالی که دنبال آن هستید، رسیده باشید. هدف موسیقی ما، ایجاد آن حال به معنای خود لحظه حال و بریده شدن از گذشته و آینده است که ذهن ما همیشه درگیر آن است. اگر بتوانیم این حال را تجربه کنیم و با هستی یکی شویم، به هدف موسیقی رسیده ایم.