احمد شکارچی گفت: «دیگه خسته شدم از شکار، اولش شکار آرومم می کرد. اما حالادیگه اثر نداره، شده مث مسکن، دوباره درد برمی گرده، بیشتر و قوی تر. اولین بار که به یه بز کوهی زدم، دست و پام می لرزید. گلوله خورده بود تو گردنش، چنان خودش رو بالاو پایین می انداخت و به صخره ها می زد که وحشت کردم. صخره ها همه خونی شده بود. با خودم گفتم الانه که بوی خون دیونه ش کنه و حمله کنه طرفم. اما افتاد وسط صخره ها و دیگه جنب نخورد. فقط پوست تنش می لرزید. انگار چیزی از توی تنش داشت بیرون می رفت. آروم آروم جلو رفتم. دیدم گلوله خورده بود تو گردنش. چشماش باز بود و مردمک چشمش می جنبید. عکس آسمون توش بود. زانو زدم زمین، باورم