چهره سربازان جوان است. د وربین از صورت پسرجوانی با ابروهای پرپشت می چرخد به سمت د ر ورود ی تا نمایی باز از کل سالن و جمعیتش د ید ه شود. د یوارهای سالن خاکی رنگ است و با کتیبه هایی با مضامین عاشورایی پوشید ه شد ه. د رهای سالن آن د ورترها خاک ریز نشان می د هد. موسیقی د ر پس زمینه نوایی آشنا د ارد: نوای موسیقی های سنتی د هه شصت. د وربین بازهم از روی صورت همان جوان اولی با ابروهای پرپشت می چرخد و این بار این طرف سالن را نشان می د هد: جایی که کیخسرو پورناظری با گروهش، خلیل عالی نژاد و علی اکبر مراد ی، مشغول اجرای کنسرت برای سربازان د ر جبهه است. مرتضی شریفیان همان لحظه د م می گیرد و این بیت از شعر