آنهایی که عمیق ترین زخم های جنگ بر روح شان یاد گار ماند، هیچ بستگی خونی و نسبی با رزمند گان ند اشتند. د ر طول 8 سال د فاعی که مقد س بود، د ه ها جراح و د انشجوی پزشکی، د اوطلبانه به تیم های پزشکی اضطراری پیوستند تا د ر فاصله چند متری از خط آتش و د فاع و خون، آخرین نفس های مرد ان جنگ را به حیات د وباره تبد یل کنند. مرگ اما حتی با علم پزشکی هم سر ناسازگاری می گذاشت. بسیاری از این د اوطلبان بی د فاع، د ر آن کارزار یاد گرفتن چگونه زند ه ماند ن، شاهد تلخ ترین صحنه های تمام زند گی شان بود ند. محمد رضا ظفرقند ی، د ر آن سال ها، د انشجوی پزشکی بود و د ر بازسازی خاطراتش، وقتی پرسید م «شهاد ت یک مجروح روی تخت جراحی را چطور اعلام می کرد ید؟ » بغض کرد و گفت «کد ما یک صلوات بود»