برداشت زیمل از زندگی چنان فراگیر است که حتی حقایق و ایده هایی را که بر سیر زندگی حاکمند، ذیل این برداشت قرار می دهد. از این رو، هیچ چیز نمی تواند از حوزه نفوذ این برداشت مستثنی شود. کلیت به واسطه مفهوم زندگی به یک اصل اساسی واحد تبدیل می شود. اگرچه فرمولی که زیمل برای جهان در نظر می گیرد گواهی است بر تلاش او در نشان دادن انسجام امر چندلایه، اما در اینجا نباید از یاد ببریم که این کار خواست او را برای رسیدن به وحدت، به طور کامل برآورده نکرده ا ست. مسلما هیچ کس به اندازه خود زیمل عمیقا درک نکرده است که تنها آدمی برخوردار از یقین ها و ارزش های مطلق می تواند برای امر چندلایه، قالبی فراهم کند و کلیت را به تسخیر در آورد. اما قمار خود او در قلمرو امر مطلق شکست خورد و در واقع با در نظر گرفتن ترکیب وجودی او، باید هم شکست می خورد.