همگان تجربه کردیم که دو طرف «میز» با هم فرق دارند و این را از مواضع آدم ها در دو طرف «میز» می توان دریافت. وقتی بیرون از چرخه قدرت قرار داریم به شدت منتقد عملکرد مدیران می شویم و هنگامی که خودمان مدیر می شویم، دست به توجیه می زنیم و انتقاد از خود را کارشکنی و سیاه نمایی و چوب لای چرخ گذاشتن قلمداد می کنیم. وقتی مسوولیت کارها بر دوش دیگران است انتظار داریم که در اسرع وقت به داد مردم برسند و مشکلات شان را مرتفع سازند اما وقتی خودمان مدیر می شویم به یاد کمبود امکانات می افتیم و بسته بودن دست مسوولان و اینکه مردم باید صبور باشند. اگر دل مان بخواهد از دولتی دفاع کنیم اقتصاد را یک امر حیوانی معرفی