اوایل امسال بود که پس از تماشای چند قسمت برنامه «چرخ» از شبکه چهار سیما و یکی، دو برنامه محبوب دیگر تلویزیون ایران، به عنوان عضوی از خانواده رسانه و با دیدن حجم بازنشر محتوای این برنامه ها در رسانه ها، به این موضوع فکر کردم که چقدر عالی است برای یک برنامه مفرح تبلیغ می شود، گرچه گاه محتوای اخبار مربوط به برخی برنامه های مفرح به سطحی باورناپذیر نازل هستند، اما موضوع مهم تر اینکه چرا محتوای برنامه دیگری که از استانداردهایی بسیار بالابرخوردار است کمتر خبری می شود؟ اگر مبالغه نکنم، دست کم نه هر خط برنامه «چرخ»، اما هر قسمتش پر از اخبار تازه، به روز، گفت وگوهای متنوع، پیگیری موضوعات و دغدغه های جاری