روزگار تبعید را روزگار گرفتاری در «بازی سیاست» می دانست: روزگاری که به خاطر ایستادن به پای مصدق، جزو افسران زندانی واقعه کودتای 28 مرداد بود و بعدتر با کینه حکومت پهلوی به بندرلنگه فرستاده شد. نویسنده بود و همین شد که یکسال بعد از آن کودتای تلخ، نخستین داستانش در مجله «امید ایران» چاپ شد تا بعدتر، احمد محمود ادبیات ایران باشد که رمان های مهم و تاریخی به نامش ثبت شده: «همسایه ها»، «داستان یک شهر»، «زمین سوخته» و... کتاب هایی هستند که به قلم او به دنیای ادبیات ایران پا گذاشتند و هر ایرانی، حتی اگر آنها را نخوانده باشد، حداقل یک بار در مدرسه و در کتاب ادبیات، نام او را شنیده است. احمد محمود بعد از انقلاب، خود را بازنشسته کرد و سال های پایانی عمر را درگیر بیماری تنفسی شد که سرآخر، در دوازدهمین روز مهر سال هشتاد و یک و در سن هفتاد و یک سالگی، جان او را گرفت.