اگر بخواهیم فروشنده را با فیلم های دهه 50 که در تهران نمایش داده می شد مقایسه کنیم، تفاوتی فاحش میان شان می بینیم: بین تیپ آدم ها و نحوه برخورد آدم ها با قضیه ای حیثیتی که نه تنها از طرف مردها که از طرف زن ها هم دیده می شود. در فیلمی چون قیصر، زنی که مورد تجاوز قرار می گیرد، خودکشی می کند. وقتی زن خودش را می کشد، برای مرد دین و تعهدی ایجاد می کند که مرد به خونخواهی بپردازد و انتقام تجاوز و از دست رفتن یک انسان را به طور همزمان بگیرد. دیگر در آن برهه، تجاوز به معنای نابودی نه فقط حیثیتی و لکه دار شدن آبرو و شرف کسی، بلکه به معنای نفی فیزیکی طرف هم هست. فرد احساس می کند باید خودش را از بین ببرد،