اغلب نظریه پردازان و منتقدان ادبیات ایران ادبیات عاشورایی را زیرگروه ادبیات آیینی می دانند. این گونه ادبی پس از واقعه غم انگیز کربلاو به شهادت رسیدن امام حسین(ع) و یاران وفادارشان به منصه ظهور رسید. اولین سوگنامه کربلادر شعر فارسی توسط کسایی مروزی سروده شد. او در یکی از بهاریه های خود ضمن ستایش طبیعت و شکوفایی آن به دلیل مصادف شدن بهار با واقعه عاشورا، به بیان مقتل سومین امام شیعیان و یارانش می پردازد.

گفتنی است که ادبیات عاشورایی بر آن است تا واقعه عاشورا و شهادت امام حسین(ع) را توصیف کند، از این رو حوادث شکل گرفته پیش از شهادت امام، روزهای نبرد و پس از آن می تواند در این وادی درشت نمایی شود.