آیین نخل گردانی در بادرود نیز همانند سایر شهرهای ایران دارای رسم و رسوم خاصی است. معمولا«نخل» را در دو یا سه روز پیش از تاسوعا می بندند.

آراستن نخل و بستن آن یک تا چند روز طول می کشد. مردمان بادرود در شب عاشورا، آیین نخل آرایی را با خواندن شعرهای آیینی انجام می دهند و مراسم سینه زنی و نخل گردانی، در شب عاشورا آغاز می شود.

ساختن تابوت های تمثیلی شهدا پیشینه ای بسیار دور دارد. آیین های نخل گردانی و تابوت گردانی، به اقتدار و شکوه قدسی شهیدان اشاره دارد. لفظ «نخل» به مفهوم درخت خرماست ولی در مراسم عزاداری اصطلاح نخل به تابوت واره ای می گویند که آن را بر دوش می کشند.

نخل، اتاقکی چوبی و حجیم و به شکل مکعب مستطیل است که از چوب ساخته می شود و با یک کف بندی تشکیل شده است. شکل ظاهری برخی نخل ها جناغی شکل سروی و برخی به صورت یک جناق قوسی شکل است.

«نخل» شهر بادرود از نوع جناقی سروی شکل است. مردم این شهر روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی، نخل را از حسینیه به بیرون می آورند و بعد از طی مسیر های پیش بینی شده راهی مزار شهدای این شهر می شوند و زنان و مردان سوگوار با دخیل بستن به نخل بزرگ، نذورات خویش را اهدا می کنند. بعد از قرائت زیارت عاشورا، و نماز ظهر عاشورا نخل به محل حسینیه بازگردانده می شود.

همواره در مسیر نخل گردانی بیشتر مردان و جوانان از اقشار مختلف که از گذشته نخل برداری و نخل گردانی برایشان به یادگار مانده است، به زیر نخل می روند.

پشت نخل، دسته های عزاداری در غم روز عاشورا نوحه خوانی و سینه زنی می کنند.

شهر بادرود در فاصله 55 کیلومتری کاشان و30کیلومتری نطنز و در 6 کیلومتری امامزاده آقا علی عباس (ع) جای گرفته است.