برخلاف روند توزیع قدرت در چهار قرن اخیر که کشورهای غربی اروپایی و سپس امریکا را به قطب های ثروت و قدرت بین المللی تبدیل کرد، در ربع آخر قرن بیستم منطقه شرق و جنوب شرق آسیا شاهد یک خیزش عظیم و یک تحول اقتصادی خیره کننده بود. مجموعه شرایط داخلی و بین المللی طی این مقطع زمانی به کشورهای آسیایی فرصت داد تا در راه ارتقای منزلت خود در عرصه بین المللی گام بردارند. حاکمیت یافتن دولت های توسعه گرا، به موازات پیاده سازی مدل های کارآمد توسعه اقتصادی سبب شد تا کشورهای شرقی بتوانند با سرعت چشمگیری پتانسیل های خود را برای نیل به سطح مناسبی از توسعه بارور سازند. تولید و انباشت ثروت در مسیر توسعه آسیا، بتدریج