«روایت عاشقانه» برگرفته از شاهنامه است که البته محمد چرمشیر براساس داستان رستم و سهراب آن را به نام روایت عاشقانه ای از مرگ در ماه اردیبهشت نوشته و منتشر کرده و البته بیشتر آن وضعیت را تخیل کرده است. بابک دقیقی نیز برداشت خودش از متن چرمشیر را به صحنه آورده است. هدف این است که نظرگاه اجرائی که براساس همخوانی با پروژه بدن و اشیا است، در این اجرا شدنی باشد. در اینجا نشان می دهند رستم از پهلوانی و جنگ و دعوا خسته است و به سمنگان دژ می رود. البته بردن اسب به دست سربازان تورانی و بازپس گرفتنش بهانه می شود که رستم سر از سمنگان دژ درآورد که دخمه زنانه است و در آن مردی انگار راه ندارد و زنان نیز بیشتر