فشار روی برانکو زیاد است. در پایان تمرین های پرسپولیس، در نشست های خبری و در هر کجا که خبرنگاران این سرمربی را ببینند، بعید است که از او درباره رامین رضاییان سوال نکنند. تقریبا خود برانکو به این اتفاق عادت کرده و هر بار هم جواب واحدی برای این سوالات دارد: من سرمربی هستم و تشخیص می دهم، کدام بازیکن باید به میدان برود.

رامین رضاییان در تیم ملی مهره ثابت کی روش است و بازی های خوبی انجام می دهد. از آن طرف، ماهینی هم یکی از مهره های قابل اعتماد برانکو در سمت راست خط دفاعی پرسپولیس است که او هم بازی های درخشانی برای تیمش انجام داده است. با این حال، نظر منتقدان این است که برانکو می تواند ماهینی و رضاییان را همزمان بازی بدهد، به شرط این که پست ماهینی را تغییر بدهد. این پیشنهاد یعنی یک بازیکن باید قربانی شود.

ماهینی نشان داده، توانایی بازی کردن در پست های دیگر را هم دارد و حتی می تواند به سمت چپ خط دفاعی برود و در آنجا توپ بزند؛ جایی که محسن ربیع خواه بازی می کند. حتی بعضی ها می گویند، ماهینی می تواند در دفاع وسط هم نقشش را بخوبی بازی کند که در این صورت انصاری باید به سمت چپ برود. نکته ای که وجود دارد، این است که در صورت بروز هر کدام از این تغییرات، این ربیع خواه است که باید روی نیمکت بنشیند؛ بازیکنی که تا این جای کار عملکرد خوبی داشته و مو به مو هر آنچه را برانکو خواسته، اجرا کرده است. البته ربیع خواه منتقدان زیادی هم دارد، اما آمار و ارقام چیز دیگری را نشان می دهد. با این حال برانکو نشان داده سابقه زیادی در لجبازی کردن دارد و اگر زیاد به او اصرار کنند، کار خودش را انجام می دهد.