بحرانی که امروز جهان را به ورطه سقوط کشانده و همه جا خشونت و سلطه و فقر و بی رحمی را به قدرت رسانده است، نه فقط نتیجه دوران استعماری دراز مدت اروپایی، بلکه حاصل معادله خطرناکی است که پس از سقوط قدرت های استعماری و پایان یافتن جنگ جهانی دوم در «کنفرانس برتن وودز» اتفاق افتاد. در آن زمان در حالی که جان مینارد کینز(اقتصاددان برجسته بریتانیایی)، با روشن بینی عمیقی، نسبت به گسترش پولی شدن روابط بین المللی و توسعه بیش از اندازه بازار جهانی و مبادلات در آن هشدار می داد، طرف امریکایی بود که پیروز شد و با تاسیس صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، سیاستی را به جهان توسعه یافته و در حال توسعه تحمیل کردند