اللهیار صالح، سفیر وقت ایران در امریکا در همان زمان توضیح داد: «دولت انگلستان، در روش خود، به این طریق پافشاری کرد: محاصره اقتصادی و مسدود کردن اعتبارات ایران، جلوگیری از آمدن کشتی ها به بنادر ایران، تهدید کردن خریداران احتمالی نفت ایران و سعی در مضطرب کردن دولت ایران به وسیله کشاندن ایران به شورای امنیت و دیوان دادگستری بین المللی، در صورتی که هر دو این دستگاه ها از طرفداری از درخواست های انگلستان خودداری کرده و رای دادند که اختلاف، مابین دولت ایران و یک شرکت خصوصی است نه بین دو دولت ایران و انگلستان. این سیاست تحمیل، باعث سختی های اقتصادی فراوانی برای ملت ایران و بر هم زدن نظم سیاسی کشور شده است.»