تابستان های 94 و 95 رکود و افول بی سابقه ای بر صنعت نشر عمومی حاکم بود و متاسفانه اکثریت ناشران در تهران و شهرستان ها بجز تعداد معدودی از آنها که شاید از انگشتان یک دست تجاوز نمی کردند، در رکود و افول و سکوت

به سر می برند. نمی دانم چه نهاد یا ارگانی مسئول آسیب شناسی صنعت نشر عمومی است ولی موضوع اینجاست که هر روز ناشران عمومی از نظر مالی و اقتصادی ضعیف تر می شوند و عاقبت هم به ورشکستگی می رسند. نظر دست اندرکاران فرهنگی بخصوص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی را به نکات زیر جلب می نمایم:

1-اگر نگاهی به حاشیه میدان انقلاب بیندازیم، می بینیم چوب حراج بر کتاب های ناشران زده اند و آنها را نسخه ای 1000، 2000 و 3000 تومان به فروش می رسانند. در واقع چوب حراج بر فرهنگ این مرز و بوم زده اند.

2- حمایتی که اداره مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از نشریات می کند، از نظر مالی و اقتصادی، تا اندازه ای آنها را سر پا نگه داشته است در حالی که هیات خرید کتاب با خرید 50 یا 100 جلد کتاب آن هم چاپ اول به صورت گزینشی، مشکلی از مصائب مالی و اقتصادی آنها را رفع نمی کند.

3- بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای سال 95 حدود 700 میلیارد تومان است که تقریبا 120 میلیارد تومان آن به صنعت نشر و نشریات تعلق می گیرد در حالی که کل بودجه فرهنگی کشور بجز بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هفت هزار میلیارد تومان است. اگر فقط چند درصد از این بودجه را به آسیب شناسی صنعت نشر اختصاص دهند، شاید بتوان صنعت نشر (کتاب کاغذی عمومی) را از بحران مالی که به ورشکستگی ناشران انجامیده است، نجات داد.

4- با کمال تاسف باید بگویم زمانی که شمارگان کتاب از 3000 نسخه به 100، 200 یا 300 نسخه آن هم به صورت چاپ دیجیتال رسیده است، زنگ خطری برای فرهنگ کتاب و کتابخوانی در جامعه است. اگر دولتمردان از این صنعت حمایت مادی و معنوی نکنند، باید منتظر سیر نزولی آن باشند و بدانند بر تعداد ناشران و نویسندگانی که به جهت مشکلات اقتصادی و مالی برای چاپ کتاب در زندان به سر می برند افزوده خواهد شد و این برای جامعه اسلامی زیبنده نخواهد بود.