روز جهانی میراث دیداری – شنیداری فرصتی است برای گرامیداشت اهمیت این میراث برای همه زنان و مردان و همه جوامع. 27 اکتبر مصادف با روزی در سال 1980 است که کنفرانس عمومی توصیه نامه حفظ و پاسداشت تصاویر متحرک را تصویب کرد. این سند نخستین سند بین المللی است که اهمیت تاریخی و فرهنگی فیلم و تصاویر ضبط شده تلویزیونی را برجسته می سازد و خواهان یافتن راه حل های موثر برای حفاظت از آنها است.

«این روایت، داستان (زندگی) شماست، آن را به دست فراموشی نسپارید.»

موضوع روز جهانی میراث دیداری – شنیداری امسال نیز همین است. تصاویر متحرک غیرصامت بخش های مهمی از زندگی های ما هستند که ضبط شده اند و همچنین دربرگیرنده قسمت اعظم حافظه شخصی و اجتماعی ما هستند که لازمه تعیین هویت ها و حس تعلق ما هستند. به همین دلیل است که اینها باید حفظ شوند و به عنوان بخشی از میراث مشترک بشریت به اشتراک گذاشته شوند. روایت های نقل شده به واسطه این میراث بیان هایی تاثیرگذار از فرهنگ و ابعاد مکانی هستند که تجارب شخصی و جمعی (بشریت) را به هم متصل می کنند و معنا و مفهوم مشترکی را به تصویر می کشند که همه در جست وجویش هستند. این میراث به مثابه دستاویزی محکم در دنیایی متغیر است، بویژه برای جوامع محلی. این میراث سابقه ای را از فعالیت های فرهنگی و بیان های متنوع (فرهنگی) در اختیارمان می گذارد. آرشیوها نیز به واسطه ترویج همبستگی از اجزای جدایی ناپذیر و مکمل در گفت وگوهای مرتبط با تعیین اولویت های آینده هستند زیرا حافظ روایت های متنوع بوده و به درک بهتر نسل های آینده در مورد آنچه بر گذشتگان رفته است، کمک می کند.