کوه های کردستان بلندای همت تو را فریاد می زدند و در زیر استواری گام هایت ترک می خوردند. هنوز از داغ برادرت که پشت مادر را خم کرد دو سال نگذشته بود که تو عزم دوباره رفتن نمودی. نگاه مادر تو را به ماندن فرا می خواند اما دیگر تو را پای ماندن نبود و دل فرمان رفتن و دفاع از حریم دین می داد.تو رفتی و گفتی: «این راه رفتنی است، حتی بدون سر حتی بدون پا!» تو رفتی و گفتی: «در امتداد آن پیمان الست باید از جان گذشت و از دنیا گسست!»

به کردستان رفتی! آن جایی که هر روز سرها از بدن جدا می شد و پیکرها تکه تکه. رفتن به کردستان شجاعت می خواست و ایمان تو به خدا شجاعتت را تضمین می کرد و ترس را با وجودت بیگانه کرده بود. در آن جا ماندی و سد راهی برای دشمنان شدی.عزم جانت نمودند، به کمینت نشستند و چه وحشیانه تو را به شهادت رساندند و بعد از آن حتی تمام آن چه می شد تو را با آن شناخت از میان بردند. اما خدا خواست و پیکر بی نشانت دوباره به مادر رسید و در کنار دوستان شهیدت در تکیه گلزار به خاک سپرده شد.شهید «محسن نم نبات»، سال 1335 در اصفهان متولد شد و در 1359/2/27 در کردستان به شهادت رسید.