«خانم با چشم خودت دیدی؟ با دست می شورند یا با ماشین؟» زن میانسال است. چادر مشکی بر سر دارد و برای شرکت در مراسم تشییع جنازه یکی از بستگانش به اینجا آمده. مقابل غسالخانه بهشت زهرای تهران به انتظار نشسته. چون از سمت سالن تطهیر می آیم، فکر می کند، رفته ام داخل غسالخانه. جواب می دهم: «نمی دانم خانم. من ندیدم، اما مگر می شود با ماشین مرده شست؟»

اول هفته است. مقابل غسالخانه شلوغ است و جمعیت عزادار صف کشیده اند. خیلی ها روی یک تابلوی فلزی نام مرده شان را ثبت کرده اند. بقیه هم مشغول کارهای اداری کفن و دفن. زن با دستمال کاغذی عرق روی پیشانی اش را می گیرد: «چند ساعتی است اینجا منتظریم. همه اش حرف