حداقل فایدهای که بواسطه حضور در نمایشگاه های بینالمللی کتاب عایدمان میشود این است که نویسندگان، شاعران، مترجمان و ناشرانمان با تحولات و تازه های جهان در این بخش از فرهنگ آشنا میشوند. این مساله بویژه هنگامی که ایران دارای عنوان میهمان ویژه باشد از اهمیت بیشتری برخوردار است. از سوی دیگر در خلال حضور در نمایشگاه های بینالمللی کتاب میتوان به خرید و فروش رایت کتابهای تالیف شده در کشورمان هم دست زد. از این طریق میتوان به معرفی ادبیات معاصر فارسی در دیگر نقاط جهان نیز امیدوار شد و دیگر آشنایی خارجیان با داشته های ادبیمان تنها به شاعران کلاسیک دوران کهن فارسی محدود نمیشود. از سال 1371 بهعنوان بازدیدکننده در بسیاری از نمایشگاه های بینالمللی کتاب از جمله «فرانکفورت» و«بولونیا» شرکت کرده ام. از همین رو گمان میکنم که بیش از پیش به واگذاری امور مرتبط با غرفه ملی ایران به بخش خصوصی نیاز داریم. اگر اشتباه نکنم بنای شرکت رسمی ایران در نمایشگاه های خارجی کتاب به همت یکی از مدیران کل احمد مسجد جامعی در دوران وزارت وی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گذاشته شد. اگر به مرور و به صورت پله پله فعالیتهای مرتبط با این حضور به خود ناشران و اهالی کتاب واگذار شود شاهد اتفاقات به مراتب بهتری خواهیم بود. هنوز دیر نشده و میتوان با برنامهریزیهای بلند مدت شعار کاهش تصدی گریهای دولتی در امور فرهنگی را در این زمینه محقق کرد.