شرق: هم زمان با سالروز درگذشت مرحوم دکتر قیصر امین پور شاعر و غزل سرا، شامگاه شنبه هشتم آبان آیین بزرگداشتی با همکاری دفتر شعر جوان و بنیاد آفرینش های هنری نیاوران و با حضور معاون هنری وزارت ارشاد در سالن اصلی فرهنگ سرای نیاوران برگزار شد. به گزارش روابط عمومی بنیاد آفرینش های هنری نیاوران در این برنامه با حضور خانواده این شاعر، شخصیت های بزرگ فرهنگی و هنری، شاعران و اهالی فرهنگ و هنر به ایراد سخن پرداختند. سیدعباس سجادی، مدیرعامل بنیاد آفرینش های هنری نیاوران، در ابتدای این برنامه با بیان اینکه قیصر امین پور از نظر من انسان غریبی بود، گفت: «پشت چهره همیشه خندان وی غمی نهفته بود زیرا این شاعر بزرگ هیچ گاه از درد جامعه دور نبود». در ادامه مقاله دکتر نظری، استاد دانشگاه، درباره قیصر امین پور نیز قرائت شد؛ در بخشی از این مقاله آمده است: قیصر از معدود شاعرانی است که اخلاق و انصاف را در اشعارش رعایت کرده است. وی شاعری بوده که انقلاب را تجربه کرده ولی از شتاب زدگی در اشعارش اجتناب می کند. در اشعار قیصر می توان ظرایف و تعامل را دریافت کرد. قیصر شاعری است که ساکن آرمان شهر و سازنده آرمان شهر بود. قیصر جامعه ای آرمانی که عدالت در آن گسترده باشد طلب می کرد، آرمان شهری که پیوند میان فرد و مذهب را می پندارد.

ساعد باقری، شاعر و ترانه سرا در ادامه با بررسی اشعار اجتماعی نیما و قیصر امین پور و با بیان اینکه بعد از کودتای 28 مرداد، در حوزه ادبیات معاصر، گردش چرخه امید و ناامیدی کارساز است، گفت: در اشعار معاصر شاعران ایران، گردش امید و ناامیدی محرز است اما سماجت امید کارساز می شود. امید دوم که امید مجرب است دوباره امید نخست می شود و این چرخه هیچ گاه متوقف نمی شود؛ یعنی در این چرخه دو بار امید را می توان دید. با توجه به این چرخه می توان چهار شعر نیما و چهار شعر قیصر امین پور را با هم مقایسه کرد. شعرهایی مانند پادشاه فتح، آقا توکا از نیما و اشعاری مانند میراث باستانی و نوبت از قیصر امین پور را می توان در این نوع اشعار دید. در این اشعار یاس مطلق وجود دارد ولی در نهایت سوسوی امید را نیز می توان ملاحظه کرد.