روان فرد، مستقل از زمینه اجتماعی او زیست نمی کند و از سویی دیگر، پدیده های اجتماعی را هم نمی توان بدون شناخت روان افراد، ادراک کرد. چنین وضعیتی، درهم آمیختگی علومی را که به فرد و جامعه می پردازند، ضرورت می بخشد و دیالوگ میان آنها را بیش از پیش گوشزد می کند. «روانکاوی» به مثابه دانشی که در ابتدا با پرداخت به «فرد» آغاز نمود، در مسیر شکل گیری اش، تحلیل های بسیاری از مسائل کلان اجتماعی ارائه داد و تاثیر بسیاری بر شاخه های مختلف علوم به جای گذاشت و حال با گذشت چندین دهه از شکل گیری اش، اهمیت و نقش مهم آن در تحلیل های اجتماعی و فردی، روزبه روز روشن تر می شود. دکتر حسین پاینده معتقد است «شاید زمانی روانکاوی باید اثبات می کرد که توان درمان بیماری ها را دارد اما اکنون این توانایی اش بر همه روشن است.