چهار نقطه سر خط، روایت سرگردانی ارواح است؛ ارواحی که نه تنها در جهان پس از مرگ سرگردان هستند که در زمان حیاتشان هم این سرگردانی را تجربه کردند. سه نقطه سر خط، جمله معروف و آشنایی برای همه ماست، اما چرا «چهار نقطه سر خط»؟ شاید بتوان گفت هر چهار شخصیت نمایش نامه حتی بعد از مرگ هم شرایط زندگی مادی را ادامه می دادند. شخصیت اول با «کینه های» ناشی از بی مهری زمانه، یک نفر با احساسات و عواطف زنانه، نفر بعد با «خشمی که در تمام دوران زندگی آن را فرو خورده بود» و آخرین نفر با «رویاهایش». هر چهار نفر گویی بعد از مرگ هم این احساسات را با خودشان حمل می کردند. جهان پس از مرگشان هم تشکیل شده بود از آنچه در