دولت یازدهم در حوزه سیاست خارجی بر تمرکز زدایی و توسعه روابط با کشورهای پنج قاره جهان استوار بوده است. این در حالی است که دیپلماسی ایران در دولت های نهم و دهم متاثر از برقراری تحریم های ظالمانه ای که عمدتا از سوی کشورهای غربی حمایت می شد و نیز برخی موضعگیری های چالش برانگیز مقامات دولتی به ناگزیر سمت و سویی داشت که از آن با عنوان «نگاه به شرق» یاد می شد.

هر چند این عنوان در عمل چنین گستردگی نداشت و بار معنایی «شرق» در تمرکز دولت ایران بر روابط سیاسی و اقتصادی اش با سه کشور روسیه، چین و هند معنا یافت و بازار ایران را به عرصه جولان کالاهای تهاتری تبدیل کرد که در مقابل صادرات نفت از هند و چین وارد می شد.