قم-خبرنگاررسالت: به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان قم، پنجمین محفل اشارات با موضوع خوانش متون کهن با تکیه بر متن «تذکره الاولیا» عطار نیشابوری در سالن آسمان حوزه هنری قم و با حضور علاقمندان برگزار شد. در این نشست دکتر محمد حسین آقابابایی با بررسی حکایات مواجهه حسن بصری با مرگ و نحوه درک و دریافت او از این پدیده ی محتوم، به نفی عامل زمان، با توجه به دیدگاه متداول در دنیای کهن که بر طبق آن واقعیت در کلی های ازلی- ابدی وجود دارد اشاره کرد و گفت: «در واقع جاندار پنداشتن مرگ از دید برخی از عرفا، مبین همین نگرش است که معلوم کردن حقیقت، نیازی به یک عمر ندارد و گاه «طفل یک شبه ره صدساله می رود». توجه ویژه ی عرفا در بیان داستان های مرگ، توجه ما را نه به جریان زمان، بلکه به خصوصیت به غایت ازلی- ابدی مرگ جلب می کند و وقوف ما بر زندگی روزمره را تحت تاثیر خود قرار می دهد تا برای روبه رو شدن با زندگی پس از مرگ آماده شویم. از این منظر، جاندارپنداری مرگ، به اصل وحدت زمان شبیه است که بنیادی غیر تاریخی داشته و در غالب ادبیات پیش از رمان، اهمیت بسیار اندکی به بعد زمان در روایت داده می شد.»دکتر محمد حسین آقابابایی مدرس این دوره با اشاره به این نکته که «زمان روایت» و «زمان در حکایت» در ساختار حکایت های عرفانی از اهمیت به سزایی برخوردارند، افزود: «ساده ترین رابطه ای که در زمان داستان های تذکره الاولیا مشاهده می شود، رابطه ترتیب است. البته ترتیب زمان روایت سخن، همواره با ترتیب زمان روایت شده ی داستان، متوازن نیست و در ترتیب وقایع قبلی و بعدی داستان ها تغییراتی به وجود می آید. دلیل این گونه تغییرات در ترتیب داستان ها، در تفاوت میان این دو نوع زمان بندی نهفته است.