فیلسوفان اخلاق گاهی برای ترسیم وضعیت های معمای اخلاقی مثال هایی از دنیای واقعی می زنند. مثلادر قرن نوزدهم یک کشتی در سواحل نیوفاندلاند بر اثر طوفان غرق شد. دو قایق نجات موفق شدند قبل از غرق شدن کشتی مسافران را از محل دور کنند. خیلی زود در یکی از قایق ها که جمعیت زیادی سوارش شده بود آب جمع شد. معاون اول ناخدا که مسئول هدایت قایق بود بر این نظر بود که تنها راه نجات و کم کردن بار آن است که تعدادی از مسافران را به دریا بیندازند. او استدلال کرد که سه خدمه کشتی برای گرداندن این قایق نجات بزرگ لازم اند، زنان و کودکان را باید نجات دهیم و زوج ها را نباید از هم جدا کنیم. معاون ناخدا و خدمه سیزده نفر مابقی را به دریا انداختند و قایق نجات پیدا کرد. معاون ناخدا را بعدها به جرم قتل های متعدد محاکمه کردند و او به حبس ابد محکوم شد. آیا کار معاون ناخدا اخلاقا صحیح بود؟