هنگامی که باراک اوباما، کاندیدای دموکرات انتخابات ریاست جمهوری در سال 2008، در کنار ستون پیروزی برلین ایستاد و از نگاه خود به امید و تغییر گفت، 200 هزار اروپایی سرزنده، دور او را گرفته و مشتاق بودند به او این شانس را بدهند. آنها به واسطه جوانی اوباما، میراث چند نژادی او و خوشبینی اش که می گفت «ما می توانیم!» طلسم شده بودند. او را به عنوان کسی که بیشتر شبیه آنهاست و با جرج دبلیو بوش یک دنیا فرق دارد و با تکبر آمریکایی که در جنگ عراق متبلور شده بود، موافق نبود، می دیدند. جنگی که آلمانی ها و فرانسوی ها پیوسته با آن مخالف بوده اند. امروز در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، بخش عظیمی از جهان نمی توانند