نمایشی هم اکنون در «تئاتر باران» به دور از هیاهوی تئاتر امروز ایران روی صحنه است؛ هیاهویی که در پی تبلیغات مضاعف، در راستای خصوصی سازی تئاتر و همچنین زیر درخشش چهره «چهره ها» روی پوسترها، در جریان است. درخشش پرتلالویی که هنر آوانگارد را مهجور می کند و امکان های بدیع نظریه های دگراندیشانه در تئاتر زیر پرتو دروغین این تبلیغات پنهان می شود. هرچه باشد، پیش از هر چیز اشاره به این مهم خالی از لطف نیست که اجرای تئاتری، بدون بازیگران چهره از یک صداقت حداقلی خبر می دهد که تئاتر امروز تهران از آن بی بهره است. تماشاگر تئاتر، اگر معتقد است از بینش فرهنگی عمیق تری برخوردار است، حال زمان آن است که درباره